in het magazijn
van mijn persoonlijkheid
staan prachtige objectende grootste schappen
-op ooghoogte-
laten mijn zachtheid ziendaarnaast
ligt mijn toegankelijkheid
voor ’t grijpenook het ruimte geven
ligt dichtbij en
op een prominente plekmijn oordelen
liggen -gelukkig maar-
wat verder achterinen mijn grenzen
tja… die liggen
te verstoffen onderopen och
waar is mijn ruggengraat
toch ook alweer gebleven?
de magazijnmeester
in mij heeft het
er maar lastig meehoe maak je plek
voor ’t één
zonder het ander te verspelen?ik snap best
dat deze man
het daarom soms best moeilijk heeft
Teken je beste eigenschap