ik ben zo’n veertig jaren terug gegaan
zojuist, alleen door wat muziek
ik zeilde traag met Steward weer
tegen een heel mooi meisje aan
en ziehier dan de tragiek
want ik ben haar naam vergeten
dertien was ik -hooguit- toen
dit schip nog nooit bevaren
zeilden wij op Stewards golven
koersend op mijn eerste zoen
we raakten eventjes de hemel aan
het meisje, Rod en ik
zij kuste daar mijn liefde open
dat meisje dat uitwisbaar bleek
in dit bepalend ogenblik
ik zou zo graag dat ze me hoorde
hier op die donkere oceaan
ik mag haar naam dan zijn vergeten
maar voel nog steeds haar lichaamswarmte
als wind tegen mijn zeilen aan
Teken een artiest die je vandaag hebt beluisterd