altijd stond de borrel koud ‘Bokma jonge klare’ als iemand op visite kwam zag ik mijn vader steels al even naar de koelkast staren zo schonk hij zijn gastvrijheid in steevast in zo'n heel klein glas maar altijd met een ‘kop erop’ omdat dat zijn manier van gulheid was als de fles geledigd was legde hij hem plat op tafel neer zo liep wat aan de randen zat nog naar benee en had hij nét een nipje méér Bokma en mijn vader ik ken hem eigenlijk niet zonder zittend aan die keukentafel een beeld waar ik bedenkingen bij heb maar ergens ook bewonder
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.