zo toegewijd als hij steeds was in het zorgen voor mijn moeder daar sprak zijn pure liefde uit haar lichaam stram en krom vol pijn zo liefdevol kon dus mijn vader zijn daar knaagt nog iets in mij die toegewijde vader kreeg ik niet, dacht ik mijn kinderziel gekweld van pijn waar zou toch mijn vader zijn nu ik beter in mijn ogen kijk daar al die blinde vlekken zie zie ik dat ik het was die er niet was als ik hem niet vertelde van mijn pijn kon hij er ook voor mij niet zijn
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.