nu weer een gat geslagen is in mijn pogen tot onfeilbaar zijn trekt in mijn wanhoopsdroom de stoet van schuld voorbij de dominee die loopt voorop spuugt zijn hel en zijn verdoemenis ik voel de spetters op mijn wangen inslaan in zijn gevolg de ouderlingen die in zwarte pakken priemend naar mij wijzen gemeenteleden polonaisend knikken met hun ooooh’s achter de vingertoppen voor hun lippen en kijk daar loopt de meester uit klas vijf met zijn meetlat die zo striemde de buren van mijn moeder waar zij zo vaak aan refereerde schudden fluisterend hun hoofden ook mijn ouders lopen mee ze moeten wel weten zij veel vertwijfeld schieten beider ogen tussen mij en de optocht heen en weer toch lopen ze in de parade mee de mensen uit die optocht ze zijn allang gestorven dat dan toch die stoet in mij nog steeds haar rondgang maakt hoe krijg je haar tot stoppen?
©FuroreHugo
Schrijft iedere avond een vers. Dus vers.
________________________
Donderdagvers: vrije ruimte
Taal wil haar ding doen. Wat gebeurt er als ik het de vrije ruimte geef? Wat wil er dan gezegd worden?
Iedere donderdag in 2021 zet ik het hek open en kijk ik welke kant mijn taal opgaat.
52 weken lang. Alle andere dagen van de week heb ik een ander thema.
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat.