Selecteer een pagina
natuurlijk je bent jong, je kinderziel is gauw gevuld
je leeft een onvoorspelbaar en ontdekkend leven
maakt je niet druk over dat er ooit iets vóór jou was 
benieuwd slechts of er nóg meer komt 
en wat jou strakjes allemaal nog wordt gegeven

dan ís het straks, je doet je ding, maakt keuzes
krijgt een relatie, een gezin of loopt een ander pad
te druk wellicht om af en toe eens stil te staan
benieuwd te zijn naar waar je bent en óm te kijken
hoe het gekomen is dat jij dus deze route had

tot je struikelt over iets wat je niet aan zag komen
op dat moment komen de eerste vragen
je negeert ze nog, ziet het belang niet echt
hebt tijd genoeg want bent pas halverwege
toch blijft er iets in jou hardnekkig knagen

hoe komt het dat je bent wie je geworden bent
wie ben je echt, ergens wil je dat wel weten
toch kijk je niet naar waar je wortels liggen
omdat je dat te lastig, te pijnlijk of te angstig vind
of in de ratrace die je rent eenvoudig bent vergeten

en als je dan je opgemaakte sterfbed ziet
dat uitnodigend jouw oude lichaam staat te wenken
probeer je hardnekkig nog de schade in te halen
je reikt naar wie je was, waarom je deed en waarvandaan
maar bent te moe om daar nog helder over na te denken

___
Gedicht: © Hugo Vos
Afbeelding: © Marianne Riksen

Iedere derde zondag van de maand in 2022 stuurt kunstenares Marianne Riksen mij een tekening van haar hand toe. Ik vang de woorden die haar tekening in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door andere kunstenaars.

Dit delen: