de dankbaarheid die overviel me ’t was vanavond om een uur of acht ik had een drukke dag gehad en had geen dankbaarheid verwacht ‘k ging naar ’t toilet om daar mijn ding te doen terwijl ik vrij ontspannen zat gebeurde het de dankbaarheid stond voor mijn neus en heeft me voor het blok gezet ik kon geen kant meer op laat dat heel helder zijn de dankbaarheid die nam bezit van mij en natuurlijk vond ik dat heel fijn toen ik geveegd en uitgedruppeld was mijn broek dichtdeed de deur van ‘ t slot kwamen alle dingen die ik doe en heb als film voorbij, echt allemaal aan bod de dankbaarheid vroeg me daarna hoe het toch kon dat wij geen vrienden zijn dat hij mij steeds moet overvallen hoe ik hem daarmee ondermijn ik zweeg in het besef van zijn gelijk was dankbaar dat hij mij zo confronteerde ik mag veel vaker dankbaar zijn ben dus dankbaar dat hij mij dit leerde
___
Vers uit mijn brein
© Hugo Vos
Mijn woordenbrein wil alle kanten op. Iedere donderdag in 2022 laat ik hem zijn gang maar gaan. En ik kijk verwonderd toe wat hij nu weer produceert. Kijk gerust mee.