VIJFDE BEDRIJF (Licht Fade-in) (Het licht is wat minder fel. Tegen schemeren aan) (Toneelbeeld: Bea staat bij de container onderzoekt hem aan alle kanten. Frank komt op met een plat stuk ijzer en een stuk dik ijzerdraad.) Frank: Wie wat bewaart hééft wat! (Laat haar zijn ‘gereedschap’ zien) Bea: Nou… ik zie niet in hoe. Frank: Kom op… beetje creatief denken. Bea: Maar toch… Frank: Ja… ik weet het ook nog niet. Maar je moet érgens beginnen. (Loopt onderzoekend op de container af) Bea: Via de stortopening gaat het je niet lukken in ieder geval. Frank: Oh nee? Bea: Nee. Frank: We gaan het beleven… (Onderzoekt de stortopening en probeert daar het ijzer ergens langs heen te wurmen.) Bea: “Eigenzinnig en een mannetje” Frank: Nee, niet eigenzinnig… gewoon geen ‘opgever’. Bea: Oh? Mijnheer moet zijn ego even ontkreuken? Frank: Nee. Dit staat daar helemaal los van. Ik ben helemáál geen opgever. Dit is gewoon een leuke uitdaging. Bea: Anders dan je Zweedse raadsels? Frank: Totaal anders! (Klooit een tijdje door aan de stortopening.) Nondeju. Kloteding. Bea: Ik zeg niks… Frank: (Bezeert zich.) Tjesus. Bea: Ik zeg nog steeds niks… Frank: (Platte ijzer verbuigt) Aaargh! Bea: Probeer het deurtje eens. Frank: Ja, haha. Deurtje… Bea: Ja… deurtje Frank: Doe niet zo leuk. Bea: Aan de zijkant. Frank: Ja hoor… Krijg nou wat… daar zit een deurtje! Bea: (…) Frank: Nooit geweten. Bea: Ik zeg niks… Frank: (Gaat aan de zijkant verder bij het deurtje. Het lukt ‘m niet) Maar dan nog… Bea: Geef je nu al op? Frank: Ik geef helemaal niet op. Het lukt gewoon niet. Bea: Te moeilijke puzzel? Frank: Nou… hier! Doe jij het dan, als je zonodig bijdehand wilt zijn! Bea: "En snel op de teentjes getrapt." Inderdaad zeg… Afval vertelt veel over iemands persoonlijkheid. (Neemt het ijzerdraad van Frank over buigt er wat aan en steekt hem achter het deurtje. Ze morrelt wat. Frank: “Bijdehand. En wil zich bewijzen t.o.v. de man” Bea: “Is snel gekwetst!” Frank: Nee maar… (Het deurtje gaat aan de bovenkant open. En de lantaarnpaal gaat aan.) Bea: Ik hoef mezelf niet te bewijzen hoor. Het bewijst zich gewoon vanzelf. Hoef ik niks voor te doen. (Ze morrelt door, lager aan de deur en daar schiet de deur nu ook open.) Et voila! Frank: Hoe dan?! Bea: Ik zeg niks. Frank: (Steekt zijn hoofd naar binnen.) Tjesus. Dat ding zit best al vol. Bea: Goed nieuws dus. Frank: Dat kun je wel zeggen ja. “Na u…” Bea: Nee jij bent lekker… Ga jij maar eerst, held. (Licht fade-out)
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)