ik weet niet wat er aan je trekt hoe hard je trappelt om te drijven welke bodem jij niet voelt hoe diep je eerder bent gegaan hoe oud je was toen je moest gaan leren niet verzuipen natuurlijk kan ik oordelen over hoe jij de dingen doet of deed, had moeten doen zodat het niet zover zou komen maar ik weet nooit hoe zwaar het is voor jou niet verzuipen ik ken de weg niet die je ging waarom jij nu te water raakte ik ken niet het kleine kind in jou dat zo bang is om te zinken maar ik zie hoe hard je worstelt hoe je jezelf toespreekt niet verzuipen kom, pak mijn hand als je wilt dan kun je even rusten hoe groot of klein je je ook voelt geef je maar over aan wat is jij bepaalt het tempo ik laat je niet verzuipen
___
Gedicht: © Hugo Vos
Afbeelding: © Marianne Riksen
Iedere derde zondag van de maand in 2022 stuurt kunstenares Marianne Riksen mij een tekening van haar hand toe. Ik vang de woorden die haar tekening in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door andere kunstenaars.