door Hugo Vos | mrt 13, 2023
Ze had hem hier niet eerder gezien. Hij moest van ver gekomen zijn. Van achteren ook, want anders had ze hem zeker zien aankomen. Dat is het voordeel van een lange nek, je ziet veel. Als je oplet natuurlijk. Maar ze had niet opgelet. Ze proefde het aan de acacia. De...
door Hugo Vos | mrt 12, 2023
De avondzon schijnt. Haar gouden stralen liggen langgerekt en spiegelend nog op het water. Ze kabbelen hun sfeerverlichting richting de oever. Waar ik zit. Te wachten. Tussen het riet. Zodat jij, als jij me ziet straks, mijn naakte lichaam niet in één keer in het...
door Hugo Vos | mrt 11, 2023
Als ik mensen meeneem in mijn beslommeringen, ze vertel wat me overkomt in de zee van niksigheid, zoals ik jou nu ook meeneem in mijn wederkerigheden, zeggen mensen nogal eens bagatelliserend: ‘Nou er valt best nog wat te beleven in jouw leven. Je boft maar.’ ...
door Hugo Vos | mrt 10, 2023
Saaiheid laat niet met zich spotten. Ik ben opgegroeid met het adagium Rust, Ritme en Regelmaat.Zo hebben we ons kind ook opgevoed. Hij is uiteindelijk goed terecht gekomen. Iets erin heeft dus gewerkt. Maar helaas, het Ritme in zijn lijf werd verstoord, waardoor ik...
door Hugo Vos | mrt 9, 2023
Saaiheid… Het wordt je aangereikt.Ik had me verheugd op een uitstapje vandaag. Speciale boodschappen doen. De dagelijkse gang van zaken doorbreken. Soms doe ik dat. Dan ga ik niet naar de buurtsuper hier in de straat, maar reis ik af naar het...
door Hugo Vos | mrt 8, 2023
Vanmiddag na de, je gelooft het niet, macaroni met kaas en ham, (Godnondeju, hier hebben professionele koks over nagedacht, nee gekker nog, die hebben het gepland, ingekocht, gemaakt en gedistribueerd ook! Wat denken ze wel niet… ? Dit is waar ouderen van dagen van...
