het bleef vaak oppervlakkig in de gesprekken met mijn vader hoe is het op je werk? en hoe gaat het met je auto? die laag die was hem diep genoeg hij hield niet van dat graven dat deed ie met zijn handen al laat zijn ziel dus maar met rust toch moest er in zijn grond van alles te ontdekken zijn waar ik meer van wilde weten ik durfde het gebrekkige gereedschap wat ik tot mijn beschikking had niet in die grond te steken uit angst dat iets zou breken en voor altijd stuk zou zijn ik ben maar in mijzelf gaan graven en daarin heel erg diep gegaan ik kwam er heel veel lagen tegen die ik zelf niet kon duiden en nu ik terugkijk op wie hij was begin ik ergens wel te snappen wat hem weerhield zich uit te spreken en toch… ik had het graag bij hem gedaan
©FuroreHugo
(Schrijft iedere avond een vers. Dus vers)
________________________________________
Zaterdagvers: Het pad van mijn vader
Ik ben niet mijn vader. En toch voel sterk hoe al zijn genen mij doen leven.
Dat puzzelt én benauwt mij. Want wie ben ík dan? En wie was hij eigenlijk?
Iedere zaterdag in 2021 schrijf ik een vers waarin ik dit onderzoek.
52 weken lang. Iedere andere weekdag staat in het teken van een ander thema.
Ik vind het fijn als je me volgt en af en toe eens reageert.