kijk wanneer ik met mijn handen naar de hemel reik reik ik uit terwijl ik boos naar alle goden kijk ik denk dat ik me niet graag in aanvaarding schik schik eigenlijk ook mijn woede daar denk ik mijn handen willen even in het universum zijn zijn wijzend naar de goden, zo is de schuld niet mijn
___
Gedicht: © Hugo Vos
In vorm blijven. Dat is de kunst. Iedere vrijdag in 2022 giet ik mijn woorden in een voorbedachte vorm. Welke vorm ik kies hangt af van in welke vorm ik zelf verkeer. Want vormgeven is soms hard werken.
Gekozen versvorm van vandaag:
Spiegelsestet
Zo… dat was best nog een kluif om die te schrijven. Ik dacht: even een makkelijk zesregeling vormpje. Ik ben potdikkie al dik twee uur aan het puzzelen! Heb al twee eerdere varianten gehad om te ontdekken dat die uiteindelijk toch niet voldeden aan de vorm!
De vormij werkt zo:
Zes regels, het eerste woord van regel 1 rijmt op het laatste woord van regel 1. So far so good…
Het eerste woord van regel 2 is het laatste woord van regel 1. Ook nog niet zo heel moeilijk.
en (daar komt ie…) het laatste woord van regel 2 is het eerste woord van regel 1. (!) Zo… maar dat bleek venijnig.
Voor de volgende twee regels en de daaropvolgende twee regels geldt hetzelfde.
Er wordt gelukkig niet over metrum gesproken. Dat zou het nóg moeilijker maken.