wat liet ik toch een sporen achter
op het pad van mijn bestaan
ik had nog zo gehoopt om onbevlekt
mijn einde tegemoet te gaan
maar ik was de weg al aan ’t vervuilen
toen ik mamma de stomste mamma vond
of toen ik dat rupsje dat ik had gevonden
met een touwtje aan die tak vastbond
mijn klasgenootjes die ik heb geslagen
al die dingen die ik als puber heb gejat
of dat ik mijn ogen weigerde te sluiten
terwijl mijn vader het onze vader bad
die vele keren dat ik heb gelogen
omdat de waarheid mij te lastig was
ik mijn stoel niet aan die oudere wilde geven
en net deed of ik een boekje las
‘k heb al de dagen die ik leefde
wel iets gedaan dat vlekken achterliet
ik zal met vlekken moeten leren leven
want een vlekkeloos bestaan dat is er niet
Teken iets wat je nog moet schoonmaken