De keukendeur ging voorzichtig op een kier. “Schat…,” klonk het, “kunnen we niet gewoon…” “D’R UIT!!!” had ze geschreeuwd. Ze genoot ervan. De keukendeur sloot weer. Ze hoorde de voordeur opengaan en in het slot vallen.
Ze rende naar boven naar de slaapkamer. Opende zijn deel van de kast griste alle kleren die daar lagen, opende het slaapkamerraam en schreeuwde zo hard zal ze kon: “EN NEEM DEZE KLEREZOOI OOK MAAR MEE!”, terwijl ze beetje bij beetje al zijn kleren naar buiten gooide.
Dat was het teken voor Jens om zijn hond los te laten. Die kwam als een bezetene om de schutting heen gerend en wierp zich op de kleren als een hondsdol monster. Hij gromde en snauwde en alle stukken die hij in zijn bek kreeg schudde hij als een dolle heen en weer.
Johan was doodsbang achter hun geparkeerde hybride auto weggedoken. “JAMMER DAT JIJ NIET IN DIE KLEREN ZIT!” schreeuwde ze hem door het open raam toe.
In de hele straat werden gordijnen opzij geschoven en verschenen nieuwsgierige en geschokte gezichten van buren die wilde weten wat dat allemaal voor commotie was in hun straat. Ondertussen ging Mariëtte naar beneden, pakte Kiki op en zei: “Nu is het jouw beurt schatje!” Ze opende de voordeur en gaf Kiki het commando “Billen”. Kiki keek haar aan, trok haar bovenlip op, liet haar ogen sprankelen en rende als een dolle naar Johan die gehurkt achter de auto verscholen zat. Luid keffend zette ze haar tanden in zijn billen. Johan sprong op en probeerde zich van Kiki te ontdoen, maar die bleef naar zijn billen springen. Johan zette het op een lopen. Toen kwam Jens de tuin in gerend. “PAPPA!!”, riep hij, “IK BEN HET! JE ZOON!!” De nieuwsgierige hoofden achter de ramen schudden in ongeloof heen en weer. Handen voor verbaasde monden. Johan keek opzij smeekte: “LAAT ME!!” rende de straat uit, de hoek om, uit het zicht.
Mariëtte floot, Kiki stopte, draaide zich om en kwam kwispelend op een drafje terug. Jens floot ook en de rottweiler staakte onmiddellijk zijn woeste actie. Als een mak lammetje liep hij naar zijn baasje toe en ging naast hem staan. Kiki liep naar hem toe en kwispelde. Ze snuffelden wat aan elkaar en gingen toen beiden zitten.
Met een grote glimlach liep Mariëtte naar haar nieuwe buurman. Ze gaven elkaar een high five en omhelsden elkaar. Jens deed zijn pruik en zijn dikke hoornen bril af en transformeerde in wie hij eigenlijk was: Rogier.
Het was een heel project, maar het was het waard geweest. Die laatste brief naar Johan met de foto van ‘Jens’ was het slotstuk geweest van een lang traject.
Toen Rogier erachter gekomen was dat Monique en Johan een affaire hadden en dat ze hem daarna opbiechtte dat ze zelfs een kind van hem had, had hij contact gezocht met Mariëtte. Die was geschokt maar er was onmiddellijk een plan in haar gaan broeden dat ze samen met Rogier uitontwikkelde. Ze zouden Johan doen geloven dat zijn kind contact zocht. Kiki ging naar de hondenschool waar Rogier de rotwieler kocht en onderbracht. Hij had Monique gedwongen in te stemmen met de verhuizing. En de rest? Ach… het is inmiddels verteld.
De buren zijn lange tijd in shock geweest. Bij sommigen kwamen ook geheimen op tafel. Zo braaf was het buurtje blijkbaar niet. Rogier en Mariëtte zijn uiteindelijk gaan samenwonen met Kiki en Spike. In een andere stad. Waar het allemaal wat minder braaf is.
______
(Dit is een bemoeiverhaal. Je kunt je ermee bemoeien. Ik ben al een aantal zaken subtiel aan het inbrengen. Dank voor de input. Welke vragen heb je? Waar wil je graag antwoord op? Zet het in een commentaar hieronder en wie weet neem ik het mee in het vervolg)
(Morgen meer)
___________
2023 ©Hugo Vos
Om zijn proza-pen te scherpen schrijft én publiceert Hugo Vos iedere avond in 2023 een klein stukje van een kort verhaal.
Op zondagavond begint hij, om vervolgens pas de volgende avond verder te schrijven. Een hele week lang. Op zaterdagavond moet het verhaal tot een einde komen. Geen idee waar hij uitkomt. Geen idee of het lukt. Een jaar lang. Iedere week opnieuw.
(Heb je een leuke titel, een foto of een thema als input voor een nieuw verhaal? Voel je vrij om je suggesties te droppen. Wie weet pakt hij het op.)
Aangedragen ingrediënten door lezers:
- Ik hoop dat de buurt minder saai wordt met de buren.
- De buren zetten een hoge schutting neer
- Het beest komt los in Mariëtte door de nieuwe buurman
- Waarom zuchtte Johan zo?
- Had hij spijt van zijn toenaderingen tot de buurvrouw?
- En waarom hielp juist hij met het demonteren van het bed; mocht Mariette niet zien wat hij daar in een gloedvolle nacht had ingekerfd?
- Wat was de echte reden van de verhuizing?
- Ik hoop dat de nieuwe buren een groot mysterie met zich meebrengen … Een mysterie dat met een omweg de duistere kanten van Johan onthult.
- Hoe zijn de nieuwe buren? Welke verwachtingen hebben die van de wijk en van hun buren? Grote kans dat Johan en Marriette zich gaan storen aan bepaald gedrag van de nieuwe buren. Het zou fijn zijn als er andersom ook ergernis ontstaat, alleen al om de verwachting te verstoren.
- Flatbewoners die storend gedrag vertonen of die zich bemoeien met het conflict.
- De buren hebben een hond
- Wat is de link met dat verleden van Mariette vóór ze Johan leerde kennen (en waar ze Johan -uiteraard- nooit over verteld heeft)…??
- Kiki heeft nog meer onbekende talenten in petto.