de natuur die was in harmonie met zichzelf en met de aarde het systeem was in balans en alles had zijn waarde er was niet over nagedacht en dat was juist het mooie de natuur die regelde zichzelf tot de mens er roet in gooide die wilde alles maakbaar maken en zich er tegenaan bemoeien juist door er over na te denken begon ze met verknoeien de mensheid nam de aarde over greep in in het systeem daarmee kwam er verandering en die is nogal extreem hoe zou het met de wereld zijn als de mens nooit was geboren was er daarmee winst geboekt of was er veel verloren ik zou graag op een aarde staan die zichzelf weer reguleerde maar ja, dan zou ik er niet zijn omdat de mensheid er ontbeerde misschien dat ooit hier ver vandaan wij ergens een planeet ontdekken waar alles is zoals het was maar wat als we daar dan heen vertrekken…
____
Gedicht: © Hugo Vos
Afbeelding: © John Konijn
Iedere vierde zondag van de maand in 2022 stuurt kunstschilder John Konijn mij een tekening van zijn hand toe. Ik vang de woorden die zijn tekening in mij loswoelt en schrijf ze op.
De andere zondagen worden ingevuld door andere kunstenaars.