toen ik vast in onze bedstee lag te wachten tot je komen zou wist ik dat het zinloos was daar jij je stee bij haar gevonden had ik wist natuurlijk dat hij kwam die nacht, ’t was niet voor ’t eerst jij houdt je stee niet vast als onrust jouw systeem regeert niet voor het laatst ook ben ik bang want jij keert telkens weer met spijt belooft me beterschap en meer terwijl je schreit en voor me knielt wat mij bezielt ik weet het niet maar ik vergeef met lijf en hart steeds weer deze domme stap die jij maar steevast zetten blijft ik hou mijn hart en onze zielen vast voor wat de toekomst brengen zal liefde voelt soms als een last terwijl ik bovenal en altijd van je hou
___
© Hugo Vos
Iedere maandag in 2022 schrijf ik een vers op verzoek. Een woord, een thema, een foto… je kunt me van alles aanreiken. Als ik er op aanga dan zoek ik er in mijn woordenbrei(n) de juiste woorden bij. Dus voel je vrij!
Deze week Frieda Boekel: “Steevast”