door Hugo Vos | aug 9, 2020
huilde droge tranen stofwolkjes van verdriet wervelend meegeblazen met de avondwind oude vrouw op dat terras fragiel zo ze daar zat paarse plekken ruwe korstjes verdorde huid oude vrouw op dat terras keek door haar heen in haar ogen de glinsterende parel die ze ooit...
door Hugo Vos | jul 18, 2020
hoe zou dat gaan dat je bejaarde wordt? ik ben best oud al dat ging vanzelf (of is het hier dat het begint?) maar die bejaarden die lijken wel een andere soort doen zij dat zelf? overkomt het ze? of is het hun omgeving die ze...
door Hugo Vos | jun 16, 2020
die ouwe krant die jij ziet lopen was ooit net zo kwiek als jij maakte grapjes deed de afwas kuste de hond klom in bomen voetbalde rende de trap op en af had een energieke baan of een saaie hield van biscuitjes las boeken keek TV kon zich heerlijk uitrekken zette...
door Hugo Vos | mrt 31, 2020
en als ik strakjes oud ben zit ik wéér achter de ramen mijn lijf zal dan veel stroever zijn ik heb geen klusjes om te doen ik zal ook dan over mijn straatje turen wachtend tot iets voor eventjes één moment zijn aandacht geeft -afleiding is een vluchtig goed- dan hoop...
door Hugo Vos | jun 28, 2019
de mens die viert de jaren die hij op aarde heeft geleefd er wordt nadrukkelijk gestreefd er zoveel als kan te sparen want wie de dood weet te bedaren zit aan het leven vast gekleefd en wie de meeste jaren heeft verdient het meest zijn grijze haren totdat ons...
