door Hugo Vos | mei 29, 2019
ik hoef enkel nog maar naar de wasserette met onder mijn arm wat mijn ziel heet te zijn want sinds ik het zag ging ik er op letten mijn ziel zit vol kreuken die daar niet hoeven zijn ik ga nog heel graag die laatste paar zetten van mijn woelige leven ongeplooid zullen...
door Hugo Vos | mei 3, 2019
Zittend op een bankje staar ik naar de verte Een boot drijft als een streepje over de einder weg Terwijl de horizon haar mond straktrekt kijk ik achterom De wegen die ik heb bewandeld liggen verankerd Tot hier ben ik gekomen Mij rest slechts het deinen op de...
door Hugo Vos | apr 25, 2017
En dan opeens zie je je vader lopen die twee jaar eerder stierf Het lichaam van een vreemde nam zijn verschijning aan heeft zelfs zijn stok genomen die hij beweegt in gelijke motoriek De stok die hem werd afgenomen omdat het wapen werd verdedigend in het land van...
