door Hugo Vos | jun 13, 2022
ze vroeg zich af wat regen zo bijzonder maaktewant die had zo vaak al haar humeur verpestze verschool zich onder paraplu’sverpakte zich in regenpakkenen alle afdakjes deden de resttotdat ze op een dag dat kind zag dansende armpjes wijd, gezicht omhoog met ogen...
door Hugo Vos | apr 3, 2022
tussen jou en mij is een plek die hemel heet waar niets niets anders is dan alles en alles opgaat in het niets grenzeloos de grenzen zijn tijd een illusie is en iedere seconde telt die plek zo dun dat ze onoverbrugbaar is jij noch ik daar kunnen komen we er zijn waar...
door Hugo Vos | feb 27, 2022
de dans van de gelovige niets meer dan het ontspringen van de wanhoop dat het leven ongevraagd over hem heen kan walsen een chachacha van angsten dat hij mede schuldig is en dus maar volger werd zo hoeft hij in zijn eigen dans de leider niet te zijn de kroeg waarin...
door Hugo Vos | jul 28, 2021
ik zag de glazen op de tafels dansen in een bad van kleur het zonlicht speelde danssuites van rood naar blauw van geel tot in ‘t witste wit alle pootjes van de glazen kleurden hun voetjes van de vloer voor een kleurenblinde zoals ik was het bijzonder dat ik dat zo...
door Hugo Vos | jul 21, 2021
ik zag in Frankrijk mensen dansen op een plankier in d’ oude stad de muziek stond net ietwat te hard men stapte vol naast de cadansen en of men er plezier in had dat zag ik ook niet aan die Fransen ’t leek een optocht van rouwkransen die hun beste tijd hebben gehad er...
