door Hugo Vos | feb 7, 2021
oh sneeuwlandschap jij suikerzoete aanblik met je vermogen aan te wakkeren dat kind in ons bevrijd ons uit de zoutvlaktes van het grootmenselijk bestaan laat ons bukken rollen werpen zepen help ons terugkeren naar de kiem van ons geluk naar het kind dat wij hebben...
door Hugo Vos | jan 23, 2021
kon ik nog maar je ogen zien op het moment dat je me vastpakte voor het eerst na mijn geboorte tederheid? ontroering? verdriet? kon ik nog maar je mondhoeken zien toen je voor het eerst in mijn wiegje keek gespannen? ontspannen? glimlachend? kon ik nog maar horen wat...
door Hugo Vos | jan 5, 2021
twee roze vellen in je luchtweg ze zijn zo cruciaal je stuurt er simpelweg wat adem langs en hup daar heb je taal als baby moet het een ontdekking zijn geluid te kunnen maken die ook nog een respons creëert je dorst naar melk doet smaken langzaam leer je het besturen...
door Hugo Vos | nov 29, 2020
leeftijd ik krijg het (nog) niet te pakken wat het doet met mij met jou met ons ik zoek het kind in jou in iedere bejaarde kop achter de ogen het tranenmeer bij de een wordt er gezwommen gedoken, gesparteld “BOMMETJE!” bij de ander steekt slechts die ene hand (nog)...
door Hugo Vos | okt 18, 2020
terwijl de jaren stap voor stap verder schreden verjongde zijn geest ontlook zijn ziel maar zijn lijf verbrokkelde kijk hem schuifelen stap voor stap achter zijn rollator teleurgesteld passeert hij de...
