door Hugo Vos | dec 29, 2019
Als kind kreeg ik wat sterretjes “Koud vuur”, zeiden ze “Dus ongevaarlijk.” Tot het een een zwarte streep trok op mijn hand en het tapijt Als puber kreeg ik de liefde. “Innerlijk vuur”, zeiden ze “Dus ongevaarlijk.” Tot het een zwarte streep trok op mijn hart en op...
door Hugo Vos | okt 9, 2019
en diep in hem huilde het kind zijn kleine grote-mensen tranen het mocht zo weinig nog gezien moest binnen blijven grootzijn wanen hij zag hem soms verloochende hem steeds voor de haan driemaal kon kraaien zo hielp hij ’t mooiste wat hij in...
door Hugo Vos | jul 22, 2019
ik wortel in mijn vaders aarde een sterke loot uit een geslacht die zelf ook uit zijn vader aardde die ook door iemand is gebracht vaders die in ogen staarden van vrouwen vol met barenskracht die in pijn hun kinderen baarden wat hebben zijn niet opgebracht tot wanneer...
door Hugo Vos | jul 10, 2019
in mijn hoofd staat het ledikant waarin ik lag als kind nog opgemaakt te wachten tot ik terugkeer opgekruld duim in de mond hopend op de avondkus die pappa brengen komt welterusten reus tot morgen het laken als een witte strook strak omgeslagen de enveloppe waar ik...
door Hugo Vos | apr 25, 2019
Wat ziet de spiegel als ze in mijn ogen blikt? Die ene tel waarin mijn ware zielediepte zich zichtbaar ziet? In mijn blik vangt ze de vrees voor de ontmaskering Daarachter het zesenvijftigjarig kind dat speelt alsof het al volwassen is omdat grote mensen eenmaal...
