door Hugo Vos | jun 6, 2021
’t was op uitgedroogd haar bron dapper was ze nog op pad gegaan twee blanco doeken mee terwijl ze wist dat het zinloos was ’t was weg ze had gekeken had gezocht gevoeld ’t bleef stil in haar een jammerlijk besef dat ze alles eerder al alles wat ze in zich had al had...
door Hugo Vos | mei 6, 2021
het dichtershart zweeg dat werd zijn inspiratie gekras van een pen
door Hugo Vos | sep 8, 2020
het internet wordt afgegraasd door al die kuddes mensen op zoek naar voedsel voor de uitgeteerde ziel zo verbleekt en zo verschrompeld maar voeding vindt men niet lege calorieën beperkte houdbaarheid kunstmatige zoethouders verbleekt en verschrompeld omdat verzadiging...
door Hugo Vos | sep 1, 2020
ik wist niet dat het kon mijn hoofd uitwaaien maar ik woei er zomaar uit liggend op het strand een felle bries daar ging ik de leegte in ik woei over van alles heen een duinlandschap vol schimmige gedachten helm waarmee ik mij beschermde tegen tegen jou en jouw ideeën...
door Hugo Vos | mei 22, 2020
ik heb vandaag gehuild om het gemis van een publiek ‘k zag een intense monoloog begeleid door prachtige muziek ik zag ook de lege stoelen en die pluche rode zaal in het theater van de pixels dichtbij, ver weg, schraal ik heb vandaag gehuild ondanks het spel en de...
