door Hugo Vos | jul 11, 2020
in liefde los te kunnen laten jij jouw pad ik het mijne zien hoe jij naar links ik rechts …verte …verdwijnen niet dat de reis vervelend is integendeel samen opgaan is het fijne maar soms zie je je eigen pad …verte …verdwijnen op eigen kompas te mogen lopen de...
door Hugo Vos | apr 7, 2020
Ik moet voor ik op aarde kwamde keus hebben gekregen“Waar wil je op uitkomen?”Ik koos uiteindelijkna heel veel wikkend wegenvoor: ‘Het grote niet weten’De engel die dit soort dingenvoor nederdaling toedeeldekeek mij respectvol aanDe meesten kozen ‘rijkdom’‘geluk’, of...
door Hugo Vos | mrt 24, 2020
de meesjes dansen hun liefdesdans rond hun tiny house aan mijn balkon beneden is de boom ontknopt en buiten schijnt de zon kijk ze voeren takjes aan en zachte stukjes mos ik zie het door het vensterraam buiten barst de lente los maar in mij zijn de straten nat en gaat...
door Hugo Vos | okt 18, 2019
’van de mol die wilde weten’ ’tot de maan en ook weer terug’ ’de kleine beer die niet kon slapen’ wat gaat een kindertijd toch vlug voor je ’t weet is het gedaan met lezen aan de bedrand ’s avonds vroeg staan ze zelfstandig in het leven hebben ook zij geen tijd genoeg...
door Hugo Vos | mrt 20, 2019
ik heb er enkele mogen geven of nee, mogen ontvangen maar naar de jouwe lieve schat kan ik blijven terugverlangen je zag me toen al diep van binnen met die nietsontziende ogen en met die allereerste kus van jou heb je me muurvast los bewogen maar toen het ingewikkeld...
