door Hugo Vos | mei 22, 2022
altijd brandt er dat verlangen in welk landschap ik ook sta dat het licht een keer blijft hangen als ik verder door het leven ga en blijft de hoop in mij ontvlammen dat het duister zal verdwijnen ja, dat ontembare verlangen dat de zon altijd zal schijnen maar, dat is...
door Hugo Vos | mei 15, 2022
ik maakte ze tot waarheden de gedachten die ik spon raakte verstrikt in de gevolgen bouwde nieuwe waarheden groter nog dan ik al had vergetend waar ik begon nog meer bouwde ik er alles wat ik dacht werd waar inspiratie was er zat langzaamaan vervlocht ik het tot de...
door Hugo Vos | mei 8, 2022
ik vind het moeilijk jongen je bent nu tweeënvijftig jaar maar wel mijn kind en nog steeds zo onbezonnen die dure auto was die echt zonodig nodig? nee ik drink het zónder melk dat weet je toch? en die vriendin van je hoe heet ze… ze is vast heel lief maar dat was...
door Hugo Vos | mei 1, 2022
wat ben ik toch al ver gekomen en wat een weg ben ik gegaan ik vraag me af als ik zo terugkijk hoe ik dit alles heb gedaan hoge bergen, diepe dalen ‘k heb ze allemaal genoeg gezien wonderbaarlijk dat ik hier sta en zo snel al bovendien nu ik, met volwassen ogen,...
door Hugo Vos | apr 24, 2022
hoe diep durf je gaan zoekend naar jezelf in die poel van tranen die je liet in je eenzaamheid wat als je jezelf niet vindt er geen bodem is de poel te diep kan een mens verzuipen in eigen verdriet? wat als je jezelf wel vindt is dat niet veel beangstigender wie kom...
