door Hugo Vos | sep 10, 2022
kijk als mens dan zeg ik hoi mijn naam is Hugo als je me kent dan had je dat allang gezien een hond begint met ruiken aan bepaalde delen bevestigt daarmee wie de ander is misschien en een koe, kent die de vlekken van haar zuster? denkt die al grazend, hé jou ken ik,...
door Hugo Vos | sep 3, 2022
de spin die ’s nacht zijn draden webt tot wonderlijke bouwsels waarin hij lekkerbekkend wachten kan tot hij iets leeg kan zuigen dat nietsvermoedend vliegend vloog tot het gevangen werd en onbedoeld de draadjestelefoon deed rinkelen zijn komst verried bij onze spin,...
door Hugo Vos | aug 20, 2022
de begraafplaats komt tot leven als de dood haar weer bezoekt wormen kevers slakken torren iedereen die gaat uit eten in het nieuw geopend restaurant voor ons buitenstaanders even slikken we zien het liefst niet onder ogen dat wij deel uitmaken van de keten niet veel...
door Hugo Vos | aug 13, 2022
er vliegen meeuwen door mijn stad als ziltige toeristen ik hoor ze schaterlachend hoog boven mijn straten zwalken ze komen hoogte nemen van onze leefgewoonten denk ik en de mooie toren met haar klok ze eten friet en ongezonde dingen laten overal hun rotzooi achter ’t...
door Hugo Vos | aug 6, 2022
ze zeiden mij dat iedereen weet een druppel die versmelt in de grote weidse zee maar vraag ze eens of men ook weet dat de zee versmelt in die ene kleine druppel dan is het antwoord nee ik zag die zee vandaag en vroeg me als je naar je daden kijkt hoe zit het daar dan...
