door Hugo Vos | apr 16, 2022
de natuur die laat zich niet verstoppen onder asfalt, baksteen of beton de natuur die is tenslotte zoveel sterker dan de naam die de mens voor haar verzon vanuit de ijdelheid zichzelf te onderscheiden van de grond, de lucht, het water en de zon waarin alle oerkracht...
door Hugo Vos | apr 9, 2022
de zee die zingt de zon zacht toe van kom maar bij me rusten ik zal vannacht je bedding zijn geef je maar over, je bent vast moe ze spreidt haar armen kalm en weids en wacht geduldig wat ze doet voorzichtig komt de zon omlaag nestelt zich veilig in de zee die...
door Hugo Vos | apr 2, 2022
de hond was veel te dik en als ik eerlijk ben een lelijk vet gedrocht zo’n opgepropt klein mormel dat alleen maar schijten kan en blaffen vanuit een overdaad aan rimpels in zijn nek en een buik zo breed dat het een wonder is dat zijn pootjes naar de grond toe wijzen...
door Hugo Vos | mrt 26, 2022
de natuur schuift aan mijn blik voorbij het groene gras, de losse bomen bij een sloot zie ik wat koeien dromen er vliegt een zwaluw langs een boerderij het treinstel dreunt haar wielen onder mij ik voel een diep besef in mij naar boven komen dat al wat is, bestaat uit...
door Hugo Vos | mrt 19, 2022
ik zag hem liggen op de straatbewust geveld door mensenhandenhij zal wel ziek geworden zijn of zoen dus vroegtijdig moeten stranden‘niet te redden en gevaarlijk’zo bestempelt men zijn loten met grote kettingzagenzaagt men dan zo’n boom kapotach ik heb er geen verstand...
