door Hugo Vos | nov 21, 2022
punt dan is ie maar gezet dat scheelt me heel veel tijd om dit gedicht te schrijven Deze week Christa Kamphuis – van Oel: ‘Ongeduld’
door Hugo Vos | nov 14, 2022
kijk hem zitten daar achter zijn bord zijn ogen op de telefoon hij proeft ook nu niet wat hij eet wat zij zorgvuldig heeft gemaakt ze kan zich niet herinneren wanneer het is gaan doven het ging gestaag, ’t was druk de kinderen, een volle baan ze heeft ook niet voor...
door Hugo Vos | nov 7, 2022
je hebt je brein dat geeft te denken en het maakt ook wie je bent je hebt je brein dat geeft te doen en alles lukt je want het went je hebt je brein tot het beschadigt dan heb je iets wat je niet kent en wrodt je brein veel mrinde logishc dan bne je plostelign patiënt...
door Hugo Vos | okt 31, 2022
iedere ochtend een uur of acht hoor ik ze koerend landen op de rand van mijn balkon dan schuif ik zacht gordijnen open en begroet ze ze zijn zo trouw die twee aan mij en zeker aan elkaar tortelduiven zijn het ik ken ze al een jaar of drie onafscheidelijk hun liefde...
door Hugo Vos | okt 24, 2022
we geven kennis door aan diegenen die we onze genen geven briefgeheimen zijn het waar we qua inhoud zelf ook geen weet van hebben van die genen dan kijk je eens je kinderen aan en weet je plots oh ja! dát stond er in ik was alweer vergeten dat ik dat geschreven had of...
