door Hugo Vos | feb 15, 2022
ik snap wel die onzekerheid die mij sinds school is overkomen men heeft mij onderwezen men ging dus uit van onder wijs men heeft mijn wijsheid onderschat en deed alsof ik onder wijsheid zat zo legden ze een hoge lat terwijl ik best al wijsheid had hoe zou het zijn...
door Hugo Vos | feb 8, 2022
ik vroeg het aan mijn woordenboek het weigerde te praten zeg het me! dat schreeuwde ik stilte kreeg ik terug ik wil het weten! nu! de stilte werd alleen maar luider ik vraag het je nog één keer! en hief mijn hand al op wat … is … murw … ?! en toen het stil bleef...
door Hugo Vos | feb 1, 2022
ik kan niet wachten om dat woord te noemen popelen wat een heerlijk woord en wat fijn dat het bestaat popelen als ik er goed naar kijk – of luister – popelen roept het van alles in me op wanneer heb ik voor ’t laatst staan popelen en als ik bij je ben...
door Hugo Vos | jan 25, 2022
ook ik zal sterven net als jij ik ben me dondersgoed daarvan bewust wie was ik dan die korte tijd en droeg ik ook iets bij? als ik dat graf krijg onder die eik wat staat er dan beschreven welk epitaaf schrijft men voor mij mag ik dat lezen al bij leven? de mooie...
door Hugo Vos | jan 18, 2022
een zwoele dag die zoete geur wanneer de regen valt aroma van de aarde dat heeft een naam ik wist het niet petrichor och had het toen op mijn geboortedag zo geurig mogen regenen en als mijn moeder daar dan weet van had dan heette ik nu zeker...
