door Hugo Vos | jan 23, 2022
kon je maar kijken als jaren geleden dan zag je eenvoudig de eenvoud van toen dan zouden in plassen je laarzen weer spelen dan zeulde je niet met de last van fatsoen natuurlijk je zag ook wel ergens de scheuren maar niet het gevaar van een toekomst vol pijn je liet...
door Hugo Vos | jan 16, 2022
ik dwing mezelf vaak terug te kijken want ik wil je zo graag nog eens zien weten hoe je je verhield tot jezelf tot mij mensen kennen elkaar schetsmatig dat is nou eenmaal hoe het leven ons tot afstand dwingt ik ben jou niet ik ken je slechts en altijd zijn we zoekende...
door Hugo Vos | jan 9, 2022
hoe het mij soms lijkt alsof dat piekmoment al is geweest haperende lampjes de slingers niet meer ‘je van het’ over mijn ballen maar te zwijgen ooit in dankbaarheid ontsproten en ach dat pad dat ik beliep tot volle wasdom kunnen komen dat ging niet zonder zon of wind...
door Hugo Vos | jan 2, 2022
wat doe je als de zon eens ondergaat voor iemand die je lief is zeg je kom, snel, pak mijn hand ’t is donker daar ik trek je weer naar boven! of zeg je hier heb je mijn hand klim maar voorzichtig naar beneden dan kun je even kijken daar waar het zo duister is ik blijf...
