hij vloog devoot over me heen terwijl ik zonnig zat te lunchen met zwarte kap en witte pij ging hij als monnik door de lucht het water vlak, het riet daarbij decor voor weer zijn avondmaal ging hij mij plots voor in gebed ik kon niet anders dan eerbiedig zijn en toen het amen daar was ingezet dook hij omlaag en nam een vis die speciaal voor hem was opgediend ik was geraakt door dit tafereel dat ik dit beeld onaangediend zo aan het water mocht aanschouwen ongelovige, maar welkom bij zijn ritueel een goddelijk ontzag ontsproot in mij
___
©FuroreHugo
De natuur. We zijn er onmiskenbaar onderdeel van. Je kunt je er nooit genoeg bewust van zijn.
Iedere zaterdag in 2022 wil ik daar met mijn woorden een steentje aan bijdragen.
Een observatie, een beleving, een gedachte. Precies dat waar de natuur zelf zo sterk in is.